καρναβάλια και λοιπόν?
πέρα απο τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια, όπου πράγματι είχα περάσει καλά...(θυμάμαι χαρακτηριστικά που πονούσαν τα πόδια μου απο τον χορό...την επόμενη μέρα προστέθηκε στη λίστα και το κεφάλι μου..)τα επόμενα χρόνια δεν είχα την ίδια αντιμετώπιση, ξενέρωσα με το πλήθος μεθυσμένων (αποτελούσα και εγω κομμάτι του, δεν είναι κακό- αν όμως δεν έχεις διάθεση είναι πολύ κακό), με την στημένη, ντε κ' καλά, χαρά και αϊντε τα σπάμε όλα! σαν να περιμένουν όλοι αυτή τη μοναδική στιγμή για να ξεδώσουν, να τα κάνουν όλα λίμπα βρε αδερφέ! ε λοιπόν αυτό το σκηνικό μου φέρνει μια ελαφριά θλίψη...για αυτό και εγκαταλείπω με ελαφρά πηδηματάκια την Ξάνθη και θα κατάφύγω σε πιο ήπιες μορφές έκφρασης του καρναβαλιού, όπου δεν θα ακούω Gipsy Kings και disco παντού, σπρωχνοντας τα μασκαρεμένα - μεθυσμένα πλήθη για να περάσω. (Ηχεία έχουν τοποθετηθεί ακόμα και κοντά στο σπίτι μου, όπου ουσιαστικά βρίσκεται στην είσοδο της πόλης, δηλαδίς δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα...δοκιμασμένα πράγματα!)
κουράγιο σε όσους θα δουλεύουν το τριήμερο! γερές δόσεις φαγητού και βιταμινών- πορτοκαλάδες και λοιπά. :-)